Z czym najbardziej kojarzy nam się Bangkok?

W chwili obecnej jesteśmy już w Bangokoku. Przygotowujemy się do wyjazdu na północ i do Laosu. Wizy już wyrobiliśmy i przy tej okazji kilka zdjęć Bangkoku "od kuchni" również pstryknęliśmy. Ambasada Laosu jest bowiem umiejscowiona poza centrum, my mieszkamy również poza centrum w dzielnicy Nonthaburi. W częściach najbardziej turystycznych jeszcze więc nie byliśmy z wyłączeniem wizyty w Wat Po, gdzie przez przypadek wysiadając z wodnego taxi się zapodzialiśmy.
A więc z czym kojarzy nam się Bangkok? Jako najpopularniejsze chyba azjatyckie miasto człowiek spodziewa się różnych fajerwerków, a co zobaczy jak przyjedzie? Typowe azjatyckie miasto. A co w tym dziwnego? Dziwne jest tylko to, że nikt tu słowa po angielsku nie potrafi, a wszystkie napisy są wyłącznie w kosmicznych Tajlandzkich znaczkach. Do tej pory gubiliśmy się tutaj przez dwa dni i mimo pierwszego obojętnego wrażenia coraz bardziej nam się tu podoba. No i jedzenie...nareszcie jakiś wybór bogatszy. W Malezji na ulicy każdy w garnku miał jedno danie, tu przy jednym stoisku potrafią wyczarować 20 i do tego wszystkie są jadalne! Wrócimy niebawem, a tymczasem pora na nas bo autobus do Chiang Mai odjeżdża.
Na pierwszym zdjęciu pałac w stylu wybitnie tajskim ;)

Korowód...procesja....pogrzeb?

Niespodziewanie natrafiliśmy na kolorowy korowód. Muzyka grała, Ludzie weseli jakieś dary na głowach nosili, wielki wóz kręcił kółka dokoła własnej osi i zygzakiem poruszał się po ulicy. Jakież wielkie było nasze zdziwienie gdy okazało się że to nie żadna wesoła parada tylko pogrzeb(!).
W pierwszej chwili zrobiło nam się trochę głupio, no przecież to pogrzeb. Smutek wszystkich ogarniać powinien, miny poważne przybrać wszyscy powinni i w żalu żegnać umarłego. Nikt jednak nie podzielał naszego chwilowego ataku powagi więc i my zaniechaliśmy smucenia się i podążyliśmy dalej za orszakiem.

Wszystkie drogi prowadza do Kuty

Człowiek ma to do siebie, że zawsze mu brakuje tego czego nie ma. Nam do pełni szczęścia brakowało odpowiedniego jedzenia. Wyspa w rzeczy samej rajska ale jakby się ktoś na nią wybierał to z wędką i grillem : )
Uprzedzeni o podłym i drogim jedzeniu na wyspie postanowiliśmy ubezpieczyć się na tą ewentualność. Postanowiliśmy zrobić duuuże zakupy. Wybór w sklepie był jednak umiarkowany i skończyło się na chińskich zupkach, sardynkach i słodkich bułkach. Wszystko w hurtowych ilościach. Pierwszy dzień był ok., drugi już średnio, a trzeciego nie mogliśmy już na to patrzeć.
Do tego obrazu trzeba dodać fakt, że i wcześniej czas dłuższy nie narzekaliśmy na specjalnie fantastyczne jedzenie. Smażony ryż z kawałkami kurczaka i strzępkami jajka do którego z rzadka wkradła się marchewka przeważał w naszej diecie. Danie to nazywa się Nasi Goreng i na wschód od Lombok przybiera prawdziwie biedną formę w coraz wyższej cenie. Dodam, że menu indonezyjskie jest przeważnie dosyć ubogie. Nasi Goreng na śniadanie, na obiad i na kolacje i w wielu miejscach tak właśnie jest. Moooonotooonnie.
“W tych okolicznościach przyrody” nasze brzuchy zaczęły się buntować. Po nocach śniły nam się pomidory, frytki i inne smakołyki. W końcu odkryliśmy, że śniła nam się jedna wyborna restauracja, w której można zjeść i dobrze w odpowiedniej cenie. Tylko ta restauracja była 37 godzin drogi od nas…
Wróciliśmy do Kuty gdzie leżymy do góry brzuchem i jemy 5 obiadów dziennie. Po dwa naraz. Do tego oczywiście deser. Poza tym oddajemy się przyziemnym rozrywkom jak “massage, massage,”. Należy nam się. Marzenie o odwiedzeniu Sumby spełnimy w przyszłym roku.
PS. Jak by ktoś spytał mnie z czym kojarzy mi się Kuta bez wahania odpowiedziałbym, że ze słowami “massage, massage?, transport, transport?”. Na każde 10 metrów które przejdziesz przez to miasto usłyszysz te zapytania przynajmniej raz!